ஞானத் தலைவி கோதை!

ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில் குடிகொண்டுள்ள ஆண்டாள் தான் வணங்கிய 
ஸ்ரீ ரங்க அரங்கபெருமான் மீது தீராத காதல் கொண்டு மார்கழி மாதம் பாவை நோம்பு இருந்து மார்கழி திங்கள் மதி நிறைந்த நன்நாள், 
வையத்து வாழ் வீர்காள், 
ஓங்கி உலகளந்த உத்தமன் பேர் பாடி 
ஆழி மழைகண்ணா, ஒன்றும் நீ 
மாயனை மன்னு வடமதுரை மைந்தனை என 30 பாசுரங்களை பாடி குற்றமொன்றுமில்லாத பகவானை அடைந்தாள்.

மனதுக்கு உகந்த மார்கழி மாத பிறப்பில் ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் ஆண்டாளுக்கு அவர் இயற்றிய திருப்பாவை பாடல்கள் 30 இடம்பெற்று நெய்யப்பட்ட 16 ஜெக பட்டுப்புடவை அணிவிக்கப்பட்டு சிறப்பு திருமஞ்சனம், பூஜைகள் நடத்தப்படுகிறது..

அஞ்சு குடிக்கு "ஒரு" சந்ததியாய் ஆழ்வார்கள் 
தஞ்செயலை விஞ்சி நிற்கும் தன்மையளாய்

மாணிக்கம், வைரத்தினாலான ஊஞ்சலில் அமரவத்து,

பட்டர்பிரான் கட்டி வைத்த திருநந்தவனத்தில் இருந்து தொடுத்து வந்த மலர் மாலை கொண்டு வந்து சார்த்தி,

அரங்கன் மார்பில் சாற்றிய சந்தனம் கொடுத்து,

கண்ணனின் தோள் அங்கவஸ்த்திரம் கொண்டு பொன்னாடை போர்த்தி,

உடுத்துக் களைந்த அரங்கனின் பீதக ஆடை உடுத்துக் கலத்ததுண்டு! 

திருமாலிருஞ்சோலை அழகனுக்கு நிவேதனம் செய்த அக்கார அடிசில் தந்து,

அவளின் உற்ற தோழியாம், பச்சைக்கிளி வந்து அவள் கையில் அமர,

ஆண்டிற்கு ஒரு முறை ஆண்டாள் இயற்றிய திருப்பாவை பாசுரங்களை கொண்டு நெய்யப்பட்ட பட்டுப்புடவை ஆண்டாளுக்கு அணிவித்து சிறப்பு பூஜைகள் நிகழ்த்தப்படுகிறது..

பகவத் அனுபவம் தனிமையாக அனுபவிக்கக்கூடிய ஒரு அனுபவம் அல்ல. நம் ஸ்ரீவைஷ்ணவ சம்பிரதாயத்தில் ப்ரபந்த சேவை, நாம சங்கீர்த்தன சேவை அனைத்தையும் கோஷ்டியாக அனுபவிப்பதே மரபு. 


ஏனென்றால், மற்ற பொருட்களை அன்றி, பகவத் அனுபவம் பகிர்தலால் இரட்டிப்பு அடைகிறது என்று ஐதீகம். 


அதனால் தான் மதுரகவி ஆழ்வார் சொன்னது போன்று, ஆண்டாளும், தன்னை பாகவத் சேஷியாக பாவித்துக் கொண்டு பகவத் அடியார்களை (கோபிகைகளை) பகவத் அனுபவத்தில் நீராட அழைக்கிறாள்.

ஆண்டாள் வந்தாள்!
சூடிக்கொடுத்த சுடர்க்கொடி வந்தாள்!

பட்டர்பிரான் திருமகள் வந்தாள்!

பாட வல்ல நாச்சியார் வந்தாள்!


திருப்பாவை பாடிய செல்வி வந்தாள்!

ஞான செழிப்புமிக்க கோதை வந்தாள்!

அன்பை அருளச் செய்த ஆண்டாள் வந்தாள்!

திருமாலைப் பிரியாத நிலமகள் வந்தாள்!

உடையவள் வந்தாள்!

தோகை மயிலாள் வந்தாள்!

ஞானத் தலைவி வந்தாள்…’’

திருப்பாவை நித்யம் அனுஷ்டிக்க வேண்டிய ஒரு பிரபந்தம். நாராயணனிடம் அவனுக்கு நித்ய விபூதியில் நிரந்தர சேவை புரிய நமக்கு பாக்கியம் தர வேண்டும் என்ற நம்முடைய கோரிக்கையை அன்றாடம் கேட்க வேண்டாமா? 

அப்படி இருக்க மார்கழி மாதத்துக்கு மட்டும் ஏன் இந்த ஏற்றம்? 
இதற்கு இரண்டு விதமான விளக்கங்களை கொடுக்கலாம். 


ஒன்று, மார்கழி மாதம் அதிக வெயிலும் இல்லாத அதிக குளிரும் இல்லாத ஒரு மாதமாகிறது. 


மிருகசீரிட நக்ஷத்திரத்துடன் பௌர்ணமி கூடி வரும் இந்த மாதமானது சீர்ஷ (உயர்ந்த) மார்கத்தை (வழியை, உபாயத்தை) பின்பற்ற அருமையான தருணமாக அமைகிறது. 

இரண்டு, பௌர்ணமியில் ஜ்வலிக்கும் பரிபூர்ண மதி சம்பூரணமான அறிவு பெற ஏற்ற தருணம் என்பதை குறிக்கிறது. அதாவது, பகவத் அனுபவம் மூலம் நாம் பெரும் அர்த்த பஞ்சக ஞானமானது நிலவை போல் தேயாமல் நிரந்தரமாக நம்முடனே இருக்கும் என்று பொருள்.


ஆய்ப்பாடி சிறுமிகளை நீராட அழைப்பது போல், ஆண்டாள் இந்த உலகில் உள்ளோரை பகவத் அனுபவத்தில் ஆழ்ந்து இருக்க அழைக்கிறாள்.
(பகவானே என்னுடைய ஸ்வாமி என்ற படியால், நான் யார் என் ஆத்மாவை சமர்ப்பிக்க?

ஆண்டாளும் மார்கழி நீராட்டம் என்ற பெயரில், பகவத் அனுபவம் என்ற கடாக்ஷத்தை கோரி நாராயணனிடம் தனக்கு மட்டுமல்லாமல் இந்த கடல் சூழ்ந்த மண்ணுலகில் வாழ்வோருக்கும் சேர்த்து பறை கேட்கிறாள்.

ஒருநூற்று நாற்பத்து

மூன்றுரைத்தாள் வாழி.. உயர் அரங்கற்கே கண்ணி

உகந்தளித்தாள் வாழி..