புயலும் மழையும் பயணமும் .....

நீலம் புயல் நடனம் நிலவிய நேரத்தில் சென்னைக்குச் சென்றிருந்தேன் ..

ரயில் கார்டு பச்சை விளக்கு காட்டி ரயில் புறப்பட்டபிறகு ஓடி ஏற சிறுவனுடன் ஒருவர் முயன்றார்.. சற்று நிறுத்தி சிறுவன் ஏறிய பிறகே ரயில் வேகம் எடுத்தது....

ஈரோடு கல்வி மாவட்டத்திலிருந்து இருபதிற்கும் மேற்பட்ட மாணவர்கள் ஹரித்துவாரில் நடைபெற இருக்கும் அகில இந்திய விளையாட்டுப்போட்டியில் கலந்துகொள்ள வந்து சூழ்நிலையை கலகலப்பாக்கினார்கள்... 

ரயில் சற்று மெதுவாக பயணிக்கும் போதெல்லாம் இந்த ரயிலைவிட வேகமாக ஓடுவேன் தெரியுமா என்றார் ஒருவர் ...

அடுத்தவரோ நான் வேகமாக ஓடிச்சென்று ரயிலுக்கு முன்னால் நின்று ஸ்டாப் என்று சொல்லுவேனே என்றார் ! விளையாட்டு வீரர்கள் அல்லவா !!

இந்தியா பெயர் இந்தியாவுக்கு ஏன் வந்தது என்று ஆராய்ச்சி செய்து சிந்து ஒரு நதி ஓடுகிறது அந்த நதியின் பெயரால்  இந்தியா என்று வழங்கப்பட்டது என்று முடிவு செய்தார்கள் !

அவர்கள் ஓடும் ரயிலில் செல்போனால் போட்டோ எடுத்துக்கொண்டு , வீடியோ எடுத்துக்கொண்டு , ஃபேஸ் புக்கில் சாட் செய்து கொண்டு வருவதை  

ரசித்துக்கொண்டிருந்தேன் ...

மாணவர்களுடன் வந்திருந்தவர்  " எங்கள் காலத்தில் இந்த வசதியெல்லாம் இல்லை ... என்க்கு 67 வயது ஆகிறது .. என் தாயார் இறந்து மார்கழியோடு ஒருவருடம் ஆகப்போகிறது . மாதம் தவறாமல் திதி படைத்து வருகிறேன் ..தாயார் படுத்தபடுக்கையாக இருந்தபோது மருமகளுடன் இருக்கமாட்டேன் என்று கூறிவிட்டு தனியாக இருதார்.. நர்ஸ் ஒருவர் வந்து தினமும் குளிக்கவைத்துச்செல்வார் .. மற்றபடி தாயாரின் ஒன்பது கஜம் புடவையை நான்தான்  டெட்டால் போட்டு துவைத்து மடியாக உலர்த்தி உடுத்திவிடுவேன் .. சர்க்கரை நோயாளியாதலால் எறும்புகள் வராமல் அறையை தினமும் துடைத்து பார்த்துக்கொள்ளுவேன் .. 12 மணிக்கு அம்மா சாப்பிடுவார் என்றால் பதினோரு மணிக்குத்தான் சாதம் வைத்து சூடாகப் பறிமாறுவேன் ...

எங்கள் இல்லத்தில் மாதம் இரு மூட்டை அரிசி செல்வாகும் அளவு சித்தப்பா பெரியப்பா குடும்பங்கள் இணைந்து இருந்தோம் ...  எங்களுடன் பேசிக்கொண்டே அருமையாக விரைவாக சமைத்து விடுவார் அம்மா .. எப்போதும் ஒரு அறையில் குழந்தைபேறு நடந்தவண்ணம் இருக்கும் .. பத்தியச்சாப்பாடு நடக்கும் ... 

மாடு கன்றுகள் , வயல்காடுகள் என்று திறம்பட நிர்வாகம் நடத்தியவர் என் தாயார் .. சிறுவயதிலேயே தந்தையை இழந்த குடும்பத்தை மூத்தமகனாக சிரமப்பட்டு அனைவருக்கும் திருமணம் நடத்தி வைத்தேன் ...

என் மனைவி தலைமை ஆசிரியையாக இருக்கிறார் .. 

வடநாட்டிலிருந்து என்க்கு வரும் வேலைக்கான தபால் களை எனக்குதெரியாமல் ஒளித்துவைத்துவிடுவார் அம்மா... ஆபீஸ்ர் கேடரில் வந்த அந்த வேலையில் சேர்ந்திருந்தால்  மூன்று லட்சம் ரூபாய் இப்போது ஓய்வு ஊதியமாக வந்துகொண்டிருந்திருக்கும் ... உத்தியோக நேரம் போக மற்ற நேரத்தில் தாயார் கண் எதிரிலேயே இருக்கச்சொல்லுவார் .. தம்பி , தங்கைகள் பெங்களூரில் நல்ல வேலையில் இருக்கிறார்கள் ! 

இறப்பதற்கு ஒரு வாரம் முன்பே யார் வரவுக்காகவும் ரொம்ப நேரம் வைத்திருக்கவேண்டாம் .. சீக்கிரம் காரியம் முடி என்று சொல்லிவிட்டார் ..

இப்போது என் தாயாரின் இழப்பை  மிகவும் உணர்கிறேன் ""

என்று சுவாரஸ்யமாக பேசிக்கொண்டே வந்தார் ...பிளஸ் ஒன் படிக்கும் தன் மகனையும் அறிமுகப்படுத்தினார் ...

ஆசிரியை  ஒருவர் பள்ளி மாணவர்களின் தேர்வுத்தாள்களைத்திருத்தி மதிப்பெண் வழங்கிக்கொண்டிருந்தார் ! 

 மாதக்கணக்காக படித்து மணிக்கணக்காக மாணவர்கள் எழுதிய விடைகளை நிமிடக்கணக்கில் படித்து தவறுகளை வட்டமிட்டு மதிப்பெண் வழங்கியதைப் பார்த்து பதிவர்கள்  மணிக்கணக்காக யோசித்து எழுதி படங்களை பலவாறாக தேடி இணைத்து பதிவிடுவதை நிமிடத்தில் படித்து கருத்துரை வழங்குவது மனதில் மின்னியது !

கண்பார்வை குறைந்த தம்பதிகள் சிறுவர்கள் விளையாடும் பொருட்களை  விற்றுக்கொண்டிருந்தார்கள்... இரண்டாம் வகுப்பு படிக்கும் பெண் குழந்தை இருப்பதாகவும் தங்கள் பெற்றோர் குழந்தையைப்பார்த்துக்கொள்வதாகவும் தெரிவித்தார் ..கொஞ்சம் பணம் குழதையின் படிப்புச்செல்வுக்குக் செலவுக்குக்கொடுக்க முன் வந்தபோது நீங்கள் பொருட்கள் வாங்கியதே மனதிற்கு மகிழ்ச்சி தருகிறது .. என்றார் .. 

 வயல்களில் கரும்பும் , மஞ்சளும் , நெல்லும் , வாழையும்  பொங்கல் பண்டிகையின் போது இல்லத்தில் மகிழ்ச்சி பொங்க வைப்பதற்காக  பச்சைப்பசேலென்று விளைந்துகொண்டிருந்தன 

அரக்கோணத்தில் இறங்கி நிலையக்கடையில் டீயும் பஜ்ஜியும் வாங்கிக்கொண்டிருந்தேன் ..

ரயில்வே கார்ட் வந்து கடைக்காரரிடம் யாராவது ரயிலில் இருந்து இறங்கி வந்தார்களா என்று விசாரித்தார் .. நான் இறங்கியிருக்கிறேன் என்றேன் ...

ஏம்மா ரன்னிங் ட்ரெயினில் ஏறுவீங்களா  என்றார் ....

(நிற்கிற வண்டியில் ஏறுவதே சாதனையாயிற்றே!!) 

நீங்கள் போய் அமருங்கள் இரண்டு நிமிடம் தான் இங்கு நிறகும் இறங்கக்கூடாது  என்றார் ....

நானே உங்களுக்கு டீ வாங்கி வருகிறேன் என்று வாங்கிக்கொடுத்தார் ...

முதல் நாள் ஐந்து ரூபாயாக இருந்த டீ அடுத்த நாள் பத்து ரூபாயாக மாறியிருந்தது .. மற்ற பொருட்களின் விலையும் கூடியிருந்தது .. விற்பனையாளர் நாங்களா ஏற்றினோம் ...ரயில்வே துறைதான் ஏற்றியது .. என்றார்..காபி ஐந்து ரூபாய் .. டீ பத்து ரூபாய் என்பது வேடிக்கையாக இருப்பதாக பயணிகள் பேசிக்கொண்டார்கள்...

 ரயிலில்  மழைத்தண்ணீர் சாரலடித்து ஈரத்திலேயே பணிக்க வேண்டியிருந்தது ...

கண் எதிரிலேயே ஒரு காரின் மீது மரம் ஒன்று சாய்ந்தது .. 

கடையின் பெயர்ப்பலகைகள் பெயர்ந்து விழுந்தன ...

 காரின் மீது விழுந்த மரத்தை அறுத்து அப்புறப்படுத்திக்கொண்டிருப்பதை குடை பிடித்துக்கொண்டு நின்று கைதட்டி ஒரு கூட்டம் உற்சாகப்படுதிக்கொண்டிருந்தது ...

கொஞ்சநேரமே இருந்த மின்சாரத்தில் தொலைக்காட்சியில் அறிவிப்பாளரும் காமிராவும் மைக்கும் காற்றின் வேகத்தை உணர்த்தியது  ..

கல்கி எழுதிய பொன்னியின் செல்வன் நாவலின் ஊழிக்காற்று அத்தியாயம் கண்முன்னே நிகழ்ந்து கொண்டிருந்தது....