திருவண்ணாமலை தீபத்திருநாள்..

சீல முனிவோர்கள் செறியு மலை..

சிந்திப்பார் முன் நின்று முக்தி வழங்கு மலை..

ஞான நெறி காட்டு மலை.. ஞான முனிவோர்கள் நித்தம் நாடு மலை..

அஞ்ஞானக் கங்குல் அகற்று மலை – அன்பருக்கு

மெய்ஞானச் சோதி விளக்கு மலை

ஞானத் தபோதனரை வா என்று அழைக்கு மலை அண்ணாமலை”

பஞ்சபூத ஸ்தலங்களில் அக்னி ஸ்தலமாக உள்ள திருவண்ணாமலை அருணாசலேஸ்வரர் கோயிலில் 10 நாட்கள் பிரம்மோற்சவம் நடக்கிறது. நிறைவு நாள் விழாவாக கோயிலில் பரணி தீபம் ஏற்பட்டவுடன், மலை உச்சியில் அண்ணாமலையார் தீபஜோதி எனும் கார்த்திகை தீபம் ஏற்றப்படுகிறது.

திருவண்ணாமலை என்று சொன்னாலும், மலையில் ஏற்றப்படும் 

தீப ஜோதியைத் தரிசித்தாலும் முக்தி கிட்டுமென்பது  நம்பிக்கை ..!

கிருதயுகத்தில்  அக்னி மலையாகவும்;

திரேதாயுகத்தில் மாணிக்க மலையாகவும்; 

துவாபரயுகத்தில் தங்க மலையாகவும்; 

கலியுகத்தில் ஞானிகள், சித்தர்கள் பார்வையில் மரகத மலையாகவும்- 

பாமர மக்களுக்கு கல் மலையாகவும் காட்சி தருகிறது. 

ஏராளமான மூலிகைகளும் குகைகளும் உள்ளன. திருவண்ணாமலை கடலில் மறைந்து போனதாகக் கருதப்படும் "லெமூரியா கண்டத்தின் எஞ்சிய பகுதி' என்று மேனாட்டு ஆராய்ச்சியாளர் -மகான் ரமண மகரிஷியிடம் ஆசிபெற்ற பால்பிரண்டன் -தனது நூலில் ஆதாரங்களுடன் குறிப்பிட்டுள்ளார். .

ஈசானம், தத்புருஷம், அகோரம், வாமதேவம், சத்யோஜாதம் எனும் சிவபெருமானின் ஐந்து திருமுகங்களை நினைவூட்டும் பஞ்சகிரியாக அருள் பொழியும் திருக்காட்சியை கிரிவலம் வரும்போது தரிசிக்கலாம்.

திருமால், பிரம்மா ஆகியோரின் அகந்தையை நீக்கி சிவபெருமான் லிங்கோத்பவராக- ஜோதிப் பிழம்பாகக் காட்சி தந்த திருத்தலம் திருவண்ணாமலை. 

ஜோதி திருவுருவத்தின் வெம்மை தாங்காமல் தேவர்கள் வருந்தித் துன்பப்படவே, சிவபெருமான் மலையாகி நின்றதாகப் புராணங்கள் கூறுகின்றன.

மலையில் தவமிருந்த பார்வதிக்கு சிவபெருமான் தன் உடலில் பாதி இடத்தை அளித்து, அர்த்தநாரீஸ்வரர் என்ற சிறப்புப் பெயரினைப் பெற்றார்.

திருவண்ணாமலை மலை உச்சியில் தீபம் ஏற்றி வலம் வந்த சிறப்பினை பார்வதிதேவி பெற்ற நாள் திருக்கார்த்திகை என்று புராணம் கூறுகிறது.

அஷ்ட லிங்கங்களுக்கு எதிரில் உள்ள நந்திகள் லிங்கத்தைப் பார்த்த வண்ணம் காட்சி தராமல் திருவண்ணாமலையே சிவபெருமான் என்பதால் அனைத்து நந்திகளும் மலையைப் பார்த்த வண்ணம் உள்ளன. 

 இறைவனை ஜோதிப்பிழம்பு என்றும் சுடர்ஒளி என்றும் ஞானஒளி என்றும் போற்றி பாடி ஜோதி வடிவில் இறைவனை தரிசித்தும் உள்ளனர்.

அருட்பெருஞ்சோதி, தனிப்பெருங்கருணை என்று அருளிய வள்ளலார் சுவாமிகள் இறைவனை ஜோதி வடிவமாக வணங்குவதே சிறப்பானது என்ற தத்துவத்தை உணர்த்தி அந்த ஜோதியிலேயே ஐக்கியமானவர்.

பார்க்கும் இடமெல்லாம் இருக்கும் தீபஜோதிகள் நமது ஆணவம், அகங்காரம், பொறாமை போன்ற தீய குணங்களை பொசுக்கி, ஞானம் எனும் அறிவொளியை ஏற்படுத்துவதாக ஐதீகம். 

தீபஜோதி வழிபாடானது இருள்போன்று நம்மை சூழ்ந்து நிற்கிற தடைகள், இடையூறுகளையும் ஏழரை சனி, அஷ்டமசனி போன்வற்றால் ஏற்படக்கூடிய கெடுபலன்களையும் போக்கி ஒளிமயமான, வளமான வாழ்வை அருளும்

ஆலயத்தில் தினைமா, தேன், சர்க்கரை, வாழைப்பழம் என்பவற்றை ஒருங்கே பிசைந்து ஒன்று மூன்று ஐந்து, ஏழு என ஒற்றை இலக்கத் தொகையில் அகல் விளக்கு வடிவில் மாவிளக்குச் செய்து நெய்விட்டு திரி இட்டு தீபம் ஏற்றுதல். (இது மாவிளக்கு எனப்படும்)

 கார்த்திகைத் தினத்தில் ஒருவார காலம் தொடர்ந்து எரியக் கூடிய வகையில் மாபெரும் கொப்பரைகளில் எண்ணெய் நிரப்பி துணிகளைக் கட்டுக்கட்டாக இட்டுத் தீபம் ஏற்றுவார்கள்..!

மலையுச்சியில் தீபம் ஒளி வீசத் தொடங்கும் வேளையில் மலையடிவாரத்தில் (உலர்ந்த தென்னை, பனைத் தண்டுகளால் ஆன) சொக்கப்பானை ஜ்வாலித்து எரியும் காட்சி கண்ணுக்கினிய பரவசக் காட்சியாகும்.

புற இருள் கலைந்து ஒளிபரப்பும் கார்த்திகை விளக்கீடு அகவிருள் போக்கி ஞானச் சுடர் பரப்பும் தத்துவப் பொருளைக் குறிக்கின்றது.