தழைக்க...தழைக்க...

எங்கும் நிறைந்த இறைவனை அருள் செறிந்த இடங்களில் தெய்வீகமான தன்மையை உணர்ந்து தரிசிக்கிறோம்.

பசுவின் உடலெங்கும் ரத்தம் ஓடினாலும்,பாலாக மாறி அமிர்தமாக வர்ஷிப்பது அதன் மடிக்காம்புகளில் தான்.!

உலகெங்கும் சர்வவியாபியாக இருக்கும் இறைவன் தான் என்றாலும் அன்பும்,பக்தியும்,தியாகமும்,சத்தியமும் உள்ள இடங்களில் பசுவின் மடி பால் போல் அருள்பாலிகிறான்.

பெரும்பாலான கோவில்களின் தலபுராணங்களை ஆழ்ந்து வாசிக்கும் போது அங்கு பசுக்கள் தானாகவே பாலை வர்ஷித்து விட, பசுவிடம் பால் கறக்கும் போது நன்கு மேய்ந்த பசுவின் மடியில் பால் காணாமையால்,அந்த குறிப்பிட்ட பசுவை பின் தொடர்ந்து சென்று ,அது பால் வர்ஷித்த இடத்தை சோதிக்க -அங்கே, சிவலிங்கமோ, அம்மனோ,முருகனோ, விஷ்ணுவோ -வழிபடத்தக்க புனிதமான விக்ரகங்கள் கிடைப்பதை நிறைய வியந்து போற்ற முடிகிறது.

சிருங்கேரி மடம் ஸ்தாபிக்க ஆதிசங்கரர் தேர்ந்தெடுத்த இடம் ,அவர் கண்ட அற்புதக் காட்சியின் சிறப்பால் தான்.

நல்ல பாம்பு படம் எடுத்து,தன் நிழலை தவளைக்குக் கொடுத்து இளைப்பாறச் செய்த தியாகத்தால்.கொடிய நாகப்பாம்பு தவளையை விழுங்குவதை விடுத்து,தன் நிழலைக் கொடுத்து உதவுகிறதென்றால்,ஜீவபேதத்தை மறந்த உயர்ந்த ரிஷிகள் இங்கு வாழ்ந்திருக்க வேண்டும்.அவர்களுடைய தியாக உணர்வே. vibration -அந்த பாம்புக்குக் கிடைத்திருகக வேண்டும்.

துறவிகளுக்கான மடாலயம் அமைத்தார் சிருங்கேரி மடம் தோன்றியது. அங்கு சென்று திரும்பும் போதெல்லாம் அதிர்வலைகளை இன்றும் உணரலாம்.

விக்ரமாதித்தன் சிம்மாசனம் புதைந்த இடத்தில் நின்ற மனிதனின் மனநிலை மாற்றமே அரசனுக்கு சிம்மாசனத்தைக் காட்டிக் கொடுத்தது.

கட்டபொம்மன் ஏழு வேட்டை நாய்களுடன் வேட்டைக்குச் சென்றார்.
 

 
 முயல்களை விரட்டிச் சென்றன வேட்டை நாய்கள்.குறிப்பிட்ட இடத்தில்  ஓடுவதை நிறுத்திய முயல்கள் தைரியமாக வேட்டைநாய்களை எதிர்த்துத்  துரத்துவதை வியப்புடன் கவனித்த கட்டபொம்மன்,  வீரத்திற்குப் பெயர் பெற்ற பாஞ்சாலங்குறிச்சிக் கோட்டையை எழுப்பினார்.
 

பக்திமுனிவர் போகர் சமாதி அடைந்த இடத்தில் தான் பழனிமுருகன் தரிசனம் கிடைக்கிறது.

பாம்பாட்டிசித்தர் சமாதி அடைந்த மருதமலையில் தான் மருதமலை ஆண்டவர் அருள் காட்சி அளிக்கிறார்.

ராகவேந்திரரின் சமாதியான துங்கபத்திராவின் மந்த்திராலயக் கரையில் தான் பிருந்தாவனக் கண்ணன் ஆனந்தக்காட்சி அருள்கிறர்.

ஒரு ஊரில் வயதான ஞானம்மிக்க பெரியவரிடம் கோவில் கட்ட தீர்மானித்தவர்கள் இடம் தேர்ந்தெடுக்கும் பொறுப்பைக் கொடுத்தார்கள்.அவர் அவ்வூரில் நடைபெற்ற உண்மைச் ச்ம்பவத்தை உரைத்தார்.

ஒற்றுமையாக வாழ்ந்த அண்ணன் தம்பியரில் அண்ணனுக்குத் திருமணம் ஆகி மூன்று குழந்தைகள் பிறந்தன.

திருமணம் செய்யாமல் பிரம்மச்சாரியாக வாழ்ந்த தம்பி அண்ணன் குழந்தைகளுக்கு அனைத்து உதவிகளையும் செய்தார்.

இருவருக்கும் தந்தை கொடுத்த நெல் வயல்கள் தனித்தனியே விளைந்தன.

அண்ணன் நமக்கு வயதான காலத்தில் உதவி செய்ய மனைவி குழந்தைகள் என்று பந்தங்கள் இருக்கிறது.ஆனால் தம்பிக்கு இல்லையே. எனவே தம்பி சுகமாக வாழ வாரம் ஒரு நெல் மூட்டையை இரவில் தம்பியின் களஞ்சியத்தில் போட்டு வந்தான்.

தம்பியும் அண்ணனுக்கு பெரிய குடும்பம் .எனவே அதிகத் தேவையிருக்கும். தான் ஒற்றை ஆள் தானே.தந்தை,தாய்க்குப் பின் தாயும் தந்தையுமாய் இருக்கும் அண்ணன் சுகமாய் வாழட்டும் என்று வாரத்தில் ஒரு நெல் மூட்டையை சுமந்து சென்று யாருக்கும் தெரியாமல் அண்னனின் நெற்களஞ்சியத்தில் கொட்டி வந்தான்.

ஒரு நாள் இரவு இருவரும் மூட்டைகளுடன் எதிரெதிரே ஒரு இடத்தில் சந்தித்துக் கொண்டனர்.

நிலைமையை உணர்ந்து ஒருவருக்கொருவர் கட்டிப்பிடித்து ஆனந்தக் கண்ணீர் வடித்தனர்.  அவர்களின் அன்பு ஆயிரம் மடங்கு பெருகியது.

தியாகத்தோடு கூடிய அந்த அன்பு கடவுளுக்கு நிகரானது.

அந்த இரவில் அவர்கள் சந்தித்த இடமே கோவில் கட்டுவதற்குச் சிறந்த இடமென்று அறிவுறுத்தினார் ஞானம் மிக்க பெரியவர்.

அங்கே எழுந்தது ராம லட்சுமணர் கோவில்.

இப்படிப்பட்ட உணர்வில் சிறந்த இடங்களைத்தான் ஆலயம் எழுப்ப தேர்ந்தெடுக்கின்றனர்.
தஞ்சையும்,மதுரையும்,பத்ரியும் கன்னியாகுமரியும்,

கேதாரமும்,ராமேஸ்வரமும்,இன்னும் பலப்பல ஆலயங்களும் அப்படித் தேர்ந்தெடுத்து நிர்மாணித்த இடங்கள் தான்.

ஆகவே தான் அவை காலத்தை கடந்தும்,வென்றும் நமக்கு அருள்பாலிக்கின்றன.

அதைவிடுத்து,உயிர்ப்பலியும்,ரத்தக்குளங்களும்,வெறுப்பும்,

மதத்துவேஷங்களும், வேற்றுமைகளும் ஆர்ப்பரிக்கும் நெகடிவ் உணர்வுகள் அலைவீசவிட்டு ஒன்றை அழித்து ஒன்றைக் கட்டினால் நிலைத்து நிற்குமா என்ன??இறைவன்தான் அங்கு குடியிருப்பானா???