ஸ்ரீ கிருஷ்ணாவும் நிலாவும்

கிருஷ்ணாவும் நிலாவும்







"ஸ்ரீராம ராம ராமேதி ரமே ராமே மனோரமே!
சஹஸ்ரநாம தத்துல்யம் ராம நாம வராநனே!"
என்று பரமேஸ்வரனால் கொண்டாடப்பட்ட பெருமையுடையது ராமநாமம்.


இராமனுடைய அழகு, சங்கரனை மிகவும் ஈர்த்துவிட்டது. 
‘இவ்வழகைக் கண்குளிரக் காண என்னிடம் பதினைந்து கண்கள் உள்ளனவே’ என்று அவர் பெருமைப்பட்டுக் கொண்டாராம்.

நன்மையும் செல்வமும் நாளும் நல்குமே
தின்மையும் பாவமும் சிதைந்து தேயுமே
சென்மமும் மரணமும் இன்றித் தீருமே
இம்மையே இராம என்றிரண்டே ழுத்தினால்.

கோசலையின் மகனுக்கு வசிட்டர் "இராமன்' என்றுதான் பெயரிட்டார்.
"இராமன் எனப் பெயர் ஈந்தனன்' என்பது கம்பன் வாக்கு.

"இன்பத்தின் இருப்பிடம், அகில உலகுக்கும் அமைதி தருபவன் ஆதலால் இராமன் என்ற பெயரே சிறந்தது' என்று வசிட்டர் பெயரிட்ட தாக துளசி மகா முனிவரும் இதனை உறுதிப் படுத்துகிறார்.

உலகிலுள்ள அனைத்து மொழிகளிலும் இராம காதை இருந்தாலும், அனைத்துக் கதைகளிலும் இராமன் என்ற பெயரையே சூட்டி மகிழ்ந்தனர்.

ஆனால் நடைமுறையில் இராமச்சந்திரன் என்றே பண்டிதர்
முதல் பாமரர் வரை வழங்குகின்றனர்.

நாட்டுப்புறக் கதையாக உருவான இராம கதைக்கு ஏட்டுப்புற வடிவம் கொடுத்தவரும் வேடர் குலத்தவரான வால்மீகிதானே!

நாட்டுப்புறவாசியின் கற்பனை இன்பம் கண்ட
நாட்டுப்புறக் கலைஞன் சும்மா இருப்பானா...?

தன்னுடைய கற்பனையும் அதனுடன் இணைந்து-
இயைந்து இருக்க வேண்டும் என்று எண்ண மாட்டானா?

இதன் அடிப்படையிலேயே இராமச்சந்திரன் பெயர் காரணத்தை
கற்பனைக் கதையாக வடித்து விட்டான்.

 கௌசல்யா சுப்ரஜா ராமா .....

துளசி இராமாயணம் இயற்றிய துளசிதாசரே இராமரின் 
குழந்தைப் பருவ லீலைகளை பலப்பட பாடியுள்ளார்.

அதில் ஒரு கதை...

கைகேயி இராமனைத் தன் இடுப்பில் வைத்துப் பாலமுது ஊட்டிக் 

கொண்டிருக்கிறாள்.
கைக்கண்ணாடியில் வானத்துச் சந்திரனை 
ராமச்சந்திரனுக்குப் பிடித்துத்தரும் அன்னை.  

இராமன் நிலவினைக் காட்டி, "சந்திரன் என்னுடன் விளையாட வரவேண்டும்' என்று அடம் பிடிக்கிறான்.

நிலா நிலா ஓடிவா...
நில்லாமல் ஓடிவா...

என்று பாடத்தான் முடியும். நிலவை இப்பூவுலகுக்குக்
கொண்டு வருவது எப்படி?

இராமனின் பிடிவாதம் ஓயவில்லை. நிலவைக் கொண்டு வரமுடியாது. நிலா இல்லாமல் இராமன் சோறு உண்ண மாட்டான்.

தாய் கைகேயி எத்தனையோ போக்குக் காட்டி முயன்றும் இராமனை சாப்பிட வைக்க முடிய வில்லை. இராமன் பட்டினி கிடப்பதை எப்படிப் பொறுப்பது... கைகேயி கண்களில் கண்ணீர்.

இப்பிரச்சினையைத் தீர்க்க தாதி ஒருத்தி முன்வந்தாள்.

ஒரு பாத்திரத்தில் தண்ணீர் நிரப்பி வந்து இராமன் அருகில் வைத்தாள். அந்தத் தண்ணீரில் சந்திரனின் பிம்பம் தெரிந்தது. "இராமா இதோ பார்! சந்திரன் வந்துவிட்டான். அவனைப் பார்த்துக் கொண்டு சாப்பிடு' என்றவாறு கைகேயி பாலமுதை ஊட்டலானாள்.

இராமனும் பிடிவாதத்தைவிட்டு சந்திரனைக் கண்ட மகிழ்வுடன் 
சாப்பிடத் தொடங்கினான்....

இந்த நிகழ்ச்சி நடந்தது முதல் இராமன் பெயருடன் சந்திரன் பெயரும் இணைந்து உலகம் முழுவதும் இராமச்சந்திரன் என அழைக்கப்பட்டான்.

நாம மாயிரம் படைத்த ராமராமராமனே!

இந்த ஏமாற்று வேலை எல்லாம் ஒருத்தி மகனாய் பிறந்து ஓரிரவில் 

வேறொருத்தி மகனாய் ஒளித்து வளரும்,கண்ணனிடம் 
பலிக்குமா என்ன??

அவன் கையில் நிஜ சந்திரனே வந்து கைப்பிடியில் பெருமையாய் அமர்ந்து கிருஷ்ண சந்திரனாய் பெயர் பெயர் பெற்றானே!

மாணிக்கம் கட்டி, மணி வைரம் இடைக் கட்டி,
ஆணிப் பொன்னால் செய்த வண்ணச் சிறுத் தொட்டில்
பேணி உனக்கு நாங்கள் விடு தந்தோம்
மாணிக் குறளனே தாலேலோ! வையம் அளந்தானே தாலேலோ!

குறும்புகள் செய்யும் குட்டிக் கண்ணன்
எழில் புன்னகையில் முத்துப் பற்கள்;
குழல் கற்றைகள் ஆடும் நெற்றியில்;
சிணுங்கும் பாதசரங்கள், தண்டைகள்;
குலுங்கும் கை நிறைய வளையல்கள்.
நீட்டினை கையெனில் நின்றுநான் பணிசெயக் கடவேன்!

இன்றுவா என்பதே இட்ட கட்டளையெனில்
இப்பொழுதே வரத் துணிவேன்1
கானக மடுவில் காளியன் தலையில்
களிநடம் புரியும் பாதன் !
வானவர் வாழ மாநிலம் மீது
ஆனிரை மேய்த்த என் நாதன் - கண்ணன்

ஆயர் மனையில் வெண்ணைய் திருடுவான் அகமும் கவர்ந்திடுவானே !
மாய புன்னகை செய்து மயக்கும் மீராவின் ப்ரபு தானே ! - கண்ணன்

ஆலிலை மேலே துயில் கொள்ளும் அமுதை
சங்கரன் வந்தான் இந்திரன் வந்தான்
சந்திர சூரியர் வந்தார் ! அங்குமிங்குமாய் ஐயனைத் தேடி
ஆயர் மனைதனில் கண்டார்

நிலாவைப் பார்த்துக் கைகாட்டியும் அழைக்க 
ஆரம்பித்துவிட்டான் குழந்தை கண்ணன்...!

நிலவு மேகங்களால் மறைக்கப்பட்டால் ஆஹா, கண்ணனின் முகமும் அழுகையில் பிதுங்கி, ஏமாற்றத்தில் ஆழ்கின்றதே. இதோ நிலவு வந்துவிட்டது, கண்ணனின் முகத்தில் மகிழ்ச்சி. நிலவைப் பார்த்து இருகைகளையும் கொட்டிச் சிரிக்கின்றான் கண்ணன்.

நிலவைப் பழம் என்று நினைத்துக் கொண்டு,
நிலாப் பழத்தை வேண்டிக் கையை உயர்த்த,
வான் நிலவும் கீழே இறங்கி வந்து அவன்
வான் நோக்கிய கையில் அமர்ந்ததாமே!

யசோதை கண்ணனைத் தன் இடுப்பில் வைத்துப் பாலமுது 
ஊட்டிக் கொண்டிருக் கிறாள்.

கண்ணன் நிலவினைக் காட்டி, "சந்திரன் என்னுடன் விளையாட வரவேண்டும்' என்று அடம் பிடிக்கிறான்.
அரக்கி பூதனை மாய்த்தவன்
பொன்றச் சகடம் உதைத்துப் பொடியாக்கியவன்
பொல்லா அரக்கரைக்கிள்ளிக் களைந்தவன்
மண்ணையள்ளித்தின்று வாயில் உலகம் காட்டியவன்
ஆலிலையில் உலகமேழும் உண்டு சயனித்திப்பவன்

பிறந்த நொடியில் விஸ்வரூபக்காட்சியை பெற்றோருக்கு காட்டியவன்
அழைத்தால் போக்கு காட்ட முடியுமா? முடியுமா? 
விளையாட்டுக்குத்தான் அழைத்தான் என்றாலும்??

கையில் வந்து விளையாட்டுப் பொருளாய் அமர்ந்து 
பெருமை கொண்டான் சந்திரன்.

யசோதையிடம் வானத்துச் சந்திரனை கையில் பிடிக்கும் அவதாரம் என்று காட்டிக்கொண்டால் அவள் அரண்டு விடுவாளே.. 

அவளை மாயையால் மறந்து போக வைக்கிறான் மாயக் கண்ணன் - வாயில் உலகத்தைக் காட்டியபோது செய்தது போலவே.


"