"வாழ உலகினில் பெய்திடாய்"

ஆழி மழைக்கண்ணா! ஒன்று நீ, கை கரவேல 
ஆழியுள் புக்கு, முகந்து கொடார்த் தேறி 
ஊழி முதல்வன் உருவம்போல் மெய்கறுத்து 
பாழியந் தோளுடையப் பற்பநாபன் கையில் 
ஆழிபோல் மின்னி, வலம்புரிபோல் நின்றதிர்ந்து 
தாழாதே சார்ங்கம் உதைத்த சரமழைபோல் 
வாழவுலகினிற் பெய்திடாய் நாங்களும் 
மார்கழிநீ ராட மகிழ்ந்தேலோ ரெம்பாவாய் 

ஆழியில் புகுந்து -  கடலுக்குப் போய், முகந்து - நீரை வாங்கி; 

கொடார்த்தேறி - கடலிலிருந்து நிலத்திற்கு 

கொண்டு வந்து தருகிறதாம் மேகங்கள். 

 பராக்கிரமம் உடைய பத்மநாபன் தோளில் இருக்கும் சக்கரம் 

மின்னுவது போல் மின்னி  மின்னல் அடித்து, 
வலம்புரிச் சங்கு அதிர்வது போல் - பாரத மகா யுத்தத்தில் 

பாஞ்சசன்னியம் என்ற கண்ணனின் சங்கு ஊதியவுடன் பாதிப் 

படை அந்த அதிர்வில் மாண்டு விழுந்ததாம்(super sonic waves)- 

இடி, இடித்து, சார்ங்கம் என்ற வில்லில் இருந்து புறப்படும் 

அம்புகள் போல் மழை சாரை, சாரையாக பொழியுமாம்.

வானம் பாத்த பூமியாய் எங்களை ஏமாற்றி விடாதே அப்பா! 

மழையைத் தா!

மேகத்தில் நீர் மறைந்திருப்பது போல அனைத்துப் பொருட்களிலும், 

பரமனே அந்தர்யாமியாக உறைந்துள்ளான் 

 "வாழ உலகினில் பெய்திடாய்" என்று பாடுவதிலும் விஷயமிருக்கிறது. 

 பெருவெள்ளம் வந்து அழிவேற்படாத வகையில் 
மழையை அருளுமாறு முத்தாய்ப்பாக வருணனுக்கு ஞாபகப்படுத்துகிறாள்.

சூரியன், வருணன் என்ற இருவருக்கும் - முப்பது முக்கோடி 

தேவர்களுக்கும் தலைவனான பரமாத்மாவிடம், மார்கழி நீராட 

மழை வேண்டி விண்ணப்பிப்பதே உகந்தது என்று ஆண்டாள் 

பாடுவதாக அமைந்த இந்த திருப்பாவைப்பாசுரத்தை 

கோவையில் வருணஜபத்தைத் தொடர்ந்து பக்தர்கள் கூடி 

அநுசந்தித்தித்து மழை வரப் பிரார்த்தித்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்..

 மின்னலைச் சக்கரத்தின் பேரொளிக்கும், இடியை சங்கத்தின் 

முழக்கத்திற்கும், மழையை  சார்ங்கத்திலிருந்து புறப்பட்ட அம்பு 

மழைக்கு ஒப்பாக பாசுரத்தில் பாடி  கண்ணபிரானை மனம் குளிர 

வைத்து விடுகிறார் ! 

இதன் பின்னரும், அடியவர்  நீராடி மகிழ, மழைக்கொடையை 

வழங்காமல் கண்ணனால் இருக்க முடியுமா என்ன ? 

ஆக்க சக்தியின் உருவகம் மழை. 

மழையில்லாமல் போனால் உயிர்கள் மடிந்து போகும். 

ஆண்டாள் மழைக் கடவுளான வருணனை நோக்கி, ஆழி மழைக்கு அண்ணா! 

ஆழியுள் புகுந்து முகர்ந்து கொண்டு ஆர்த்து எழுந்து ஊழிக்கும் முதல்வனான 

நாரணன் போல உருவம் கறுத்து, அந்த பத்மநாபனின் கையிலுள்ள சக்கரம் 

போல மின்னி, சார்ங்கம் என்னும் வில்லில் இருந்து புறப்பட்ட சரமழை போல 

பெய்திடாய்  என்கிறாள்! மழையை மின்னலை மேகத்தை எதைப் பார்த்தாலும் 

கண்ணனே நினைவாக ஆழி  மழைப் பாசுரத்தில் அனுபவிக்கிறாள்....

இறைவனின் கருணை மழையில் நனைந்த அனுபவத்தை 

வேதம் அனைத்துக்கும் வித்தாகும் கோதை தமிழ் 

என்று போற்றும் பாசுரம் நமக்கு அளிக்கிறது