ஆழியில் அவதரித்த அலைமகள்

பாற்கடலிடைப் பிறந்தாள்-அது பயந்தநல்லமுதத்தின்பான்மைகொண்டாள்;
ஏற்குமோர் தாமரைப்பூ - அதில் இணைமலர்த் திருவடி இசைந்திருப்பாள்;
நாற்கரந் தானுடையாள்- அந்த நான்கினும் பலவகைத் திருவுடையாள்;
வேற்கரு விழியுடையாள்- செய்ய மேனியள் பசுமையை விரும்புவாள்” 

என்று பாற்கடலில் தோன்றிய திருமகளைப்பற்றிப் பாடுகிறார் மகாகவி பாரதி.

ஹரிக்குப் பிரியமானவள் மஹாலக்ஷ்மி ஹரி ப்ரியா!

அகலகில்லேன்” என்று எப்போதும் எம்பெருமானின் வல மார்பினில் குடியிருக்கும் மஹாலக்ஷ்மி..

உன்னை விட்டுப் பிரியாத இலக்குமி தேவிக்கு உன் மார்பை வாழுமிடமாக்கினாய். 

இலக்குமிதேவியை அளித்த திருப்பாற்கடலை, நீ துயில் கொள்ளும் இடமாக்கிக் கொண்டாய். 

தேகத்தோடு கூடிய உயிர்களுக்கெல்லாம் தாயாகிய இலக்குமியின் கடைக்கண் பார்வையால் சிறப்புடைய கடலுக்கு அணைகட்டியதும், கடல் கடந்ததும் அந்தத் திருத் தாயாரான மஹாலக்ஷ்மிக்காக அன்றோ!
 என்று அழகுறப் பாடுகின்றார்.ஆளவந்தார் தம்முடைய “ஸ்தோத்ர ரத்னத்தில்.........

உரஸா தரஸா மமாநிதைநாம் புவநாநாம் ஜநநீம நந்யபாவாம் |
த்வதுரோ விலஸத் ததீக்ஷண ஸ்ரீ பரிவ்ருஷ்ட்யா பரிபுஷ்டமாஸ விச்வம ||”

 லக்ஷ்மி உலகங்களுக்கெல்லாம் தாய், வேறொருவரிடமும் பற்றில்லாதவள். அவளை பகவானே! நீ மார்பினில் தாங்கிப் பெருமைப் படுத்தினாய்.

உன் மார்பில் விளங்குகின்ற அந்தத் திருமகளின் அருள் பார்வை என்ற மழையால்தான் உலகங்களெல்லாம் பெரிதும் வளர்ச்சி யடைந்தன.”  ---

ஸ்ரீநாராயண பட்டத்ரி  தம் நாராயணீயத்தில்மெய்சிலிர்க்க வணங்குவார்..

 மஹாலக்ஷ்மியை, பெரியாழ்வார் தம்முடைய திருமொழியில், எம்பெருமானுடன் சேர்த்து, “வடிவாய் நின்வல மார்பினில் வாழ்கின்ற மங்கையும் பல்லாண்டு” என்று அன்னைக்கும் பல்லாண்டு பாடுகிறார்.........

சிரசில் கிரீடமும், எல்லா ஆபரணங்களை அணிந்தவளும்,
ஆசனத்தில் வீற்றிருப்பவளும்,
தன் கரங்களில் பரிபூர்ண கும்பம், சக்ரம், அம்பு, தாம்பூலம் சங்கு, தாமரைமலர், வில், கண்டிகை, தாங்கியவளாக எட்டு கரங்களுடன், மனத்திற்கு இனியவளாக விளங்கும் தனலக்ஷ்மியை நாம் தியானம் செய்வோம்.

தாமரைமலர் மீது அமர்ந்த வண்ணம் தோன்றித் தம் கரங்களில் இருந்த மாலையுடன் வெளியே வந்து அங்கு கூடியிருந்த ஒவ்வொரு தேவர்களையும் பார்த்துக் கொண்டு வந்தபோது, அவர்கள் அனைவரும் தங்களுக்குத்தான் மாலையிட வருகிறாள் என்று ஆவலுடன் எதிர் பார்த்திருந்த போது, இது எதையும் கவனியாதவர் போன்று எங்கேயோ பார்த்த வண்ணம் இருந்த மஹாவிஷ்ணுவின் கழுத்தில் அந்த மாலையை அணிவித்து அவரையே தன் கணவனாக ஏற்றுக்கொண்டாள். அவனும் அவளைத் தன் மார்பினில் தாங்கிக் கொள்ள அவளே “ஹரி ப்ரியா ஆனாள்”.