நிஷாகந்திப் பூ

நிலவு வந்ததும் மலர் மலர்ந்ததா
மலர் மலர்ந்ததால் நிலவு வந்ததா -

நீல இரவிலே தோன்றும் நிலவைப் போலவே,
நிஷாகந்தி மலர்கள் மலர்வது  அழகு

மொட்டு மலர்வது  அழகு மலர்ந்த பின்னோ அழகோ அழகு
ஒவ்வொரு மலரும் ஒவ்வொரு அழகு

இரவிலும் மின்னிடும் நிஷாகந்தி மலர்  - கேரளா, ஊட்டி, கோவை போன்ற குளிர் பிரதேசங்களில் மட்டுமே வளரும் தன்மை கொண்ட நிஷாகந்தி செடிகளில் ஆண்டுக்கு ஒரு முறை பூக்கள் பூக்கிறது.

வெண்மை நிறத்தில் அதிக வாசனையுடன் இரவில் மட்டுமே 

பூக்கும் மலர்களை, "அனந்த சயனப் பூ" என்று அழைக்கின்றனர். 

 நிஷாகந்தி பூக்கள் இரவு சுமார் 9 மணிக்கு மேல் பூத்து 

அதிகாலை 4 மணிக்குள் வாடி விடுகின்றன. 

பூக்களில் விஷ்ணு பாம்பு படுக்கை சயனத்திருப்பது போன்ற தோற்றம் இருப்பதால், அனந்த சயனப் பூ என அழைப்படுகின்றது. 

செடியில் உள்ள இலைகளில் இருந்து பூக்கள் மலர்கின்றன. 

இரவின் நறுமணம் எனப் பொருள்படும் நிஷாகந்தி மலர் மலையாள இலக்கியங்களில் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க இடம் பெற்றுள்ளது. 

நிஷாகந்தி மலரை பெரும்பாலும் யாருமே பார்த்திருக்க முடியாது. ஏனென்றால் இதன் ஆயுள் மிகக் குறுகியது. இதன் மொட்டு சூரியன் மறைந்த பிறகு விரியத்தொடங்கி மறுநாள் சூரியன் உதிப்பதற்குள் வாடிவிடும். இது முழுமையாக விரிந்திருப்பது நள்ளிரவில் மட்டுமே.

ஆண்டுக்கு ஓரிருமுறை மழைக்காலத்தில் மட்டும் மொட்டு உருவாகி இரு வாரங்களில் முழுமை அடைகிறது. 

ஒரு மாலை வேளையில் அது விரியத் தொடங்குகிறது. 

நள்ளிரவில் அது சுமார் ஒரு அடிக்குமேல் விட்டமுள்ள அழகிய மலராக மலர்ந்து மணம் வீசுகிறது. 

விடிவதற்குள் வாடித் தலை சாய்ந்து விடுகிறது.

மணமான அன்றே விதவையான பெண்ணுக்கு உருவகமாக இந்தமலரை மலையாள இலக்கியங்கள் கூறுவதுண்டு. விரகதாபத்தின் சோகமலராக இந்த அழகிய மலரை மலையாளக் கவிதைகள் வர்ணிக்கின்றன.

நிலாவின்றே நாட்டிலே நிஷாகந்தி பூத்தல்லோ

மானச மைனே வரூ.. மதுரம் நுள்ளி தரூ..

நின் அரும பூ வாடியில் நீ தேடுவதாரே ஆரே..

என்ற மலையாளப் பாடல் மதுரமாய் ரீங்கரிக்கும்.

இது கள்ளிச்செடி வகையைச் சேர்ந்தது. பெரும்பாலான கள்ளிச் செடிகளைப் போலவே இதுவும் இலைகளை நட்டாலே அதிலிருந்து துளிர்விட்டு வளரக்கூடியது. 

செடி எளிதாக வளரும் என்றாலும் சில வகை மண்ணில் இது பூப்பது அரிது. சில இடங்களில் பூப்பதற்கு பல ஆண்டுகள் ஆகலாம். பொருத்தமான மண்வகையும் காலநிலையும் அமைந்தால் ஓரிரு ஆண்டுகளில் பூக்க ஆரம்பிக்கும். மழைக்காலங்களில் மட்டுமே மொட்டுவிடும். ஆண்டுக்கு ஒருமுறையோ இருமுறையோ பூக்கலாம்.

நிஷாகந்தி வாசனையும் அழகும் நள்ளிரவில் காண்பது 

அற்புதமான அனுபவம்.

தமிழ்ப் புலவர் கபிலர் கூறும் ’நள்ளிருள் நாறி’ (Selenicereus) இரவில் மணம் வீசும்நிஷாகந்தி மலராகும்..‘இருள் வாசி’ எனப்படும் இருவாட்சி மலர் என்றுகூறுவோரும் உண்டு.

என் மகன் சிறு வயதில் விவசாயக்கண்காட்சி பார்க்க தன் தந்தையுடன் சென்றிருந்தார். 

மழலை மொழியில் அம்மாவுக்குச் செடி என்றால் பிடிக்கும் இந்தச் செடியை வாங்கித் தாருங்கள் என்று கேட்டு ஒரு செடி வாங்கிவந்து என்னிடம் கொடுக்க, குழந்தை ஆசையாக வாங்கி வந்திருக்கிறதே என்று வீட்டுத்தோட்டத்தில் நட்டேன். 

சமீபத்தில் மொட்டு விட்ட அதன் தோற்றம் வித்தியாசமாக இருக்கவே வலையில் தேடிப் பார்த்து அதன் பெயர் அபூர்வமான நிஷாகந்திப் பூ என்று அறிந்து கொண்டேன்.

காந்தள் மலர் தீக்கொழுந்து போலக் காணப்படுவதால், அக்கினிசலம்எனப்படும்.

இதன் கிழங்கு கலப்பை வடிவமானதாக இருப்பதால் கலப்பை எனவும், இலாங்கிலி எனவும் அழைக்கப்படும்.

இலைகளின் முனை சுருண்டு காணப்படுவதால் 

தலைச்சுருளிஎன்றும் அழைக்கப்படும்.

இது பற்றி ஏறுவதால் பற்றியென்றும் அழைக்கப்படும்.

வளைந்து பற்றுவதால் கோடல், கோடை என்றும் அழைக்கப்படும்.

கார்த்திகை மாதத்தில் மலர்வதால் கார்த்திகைப் பூ என்றும் அழைக்கப்படுகின்றது. * 

மாரிகாலத்தில் முதலிலேயே வனப்பாய்த் தோன்றுவதால் தோன்றி என்றும் அழைக்கப்படும்.

நாட்டு மருத்துவத்திலே இதனை வெண்தோண்டி எனவும் அழைப்பர்.

பூவின் நிறம் இருவேறாக மாறுபடுவதால் இதனைவெண்காந்தள், செங்காந்தள் என்ற இரு வேறு வகைகளாக வருணிப்பார்கள். 

கிழங்கு பிரிந்து கணுக்கள் உள்ளதை ஆண்காந்தள்என்றும் கணுக்களில்லாததைப் பெண்காந்தள் என்றும் குறிப்பிடுவர்.

சிவப்பு – மஞ்சள் வண்ணங்களைப் பிரதிபலிக்கும் பூவிதழ்களும், மாவீரர்களுக்கு அஞ்சலி செலுத்தும் பாங்கில் அந்தப்பூ விரியும் அழகும் சிறப்புத்தன்மை வாய்ந்தவையாகும். 

இதழ்கள் பெண்களின் கைவிரல்களுக்கு ஒப்பிட்டுக் கூறப்படுவதால் இதனைக் காந்தள் மலர் என்பர். இக்கார்த்திகைப்பூ பண்டைத்தமிழ் வாழ்வுக்கு மிகவும் நெருக்கமான பூக்களில் ஒன்றாக இருந்துவந்துள்ளது. 

காந்தளங் கண்ணிச் செழுங்குடிச் செல்வர்” என்று காந்தள் மலர் மாலை அணியும் வழக்கத்தை பதிற்றுப்பற்று அத்தாட்சிப்படுத்துகின்றது.   

“மரகதமணித்தாள் செறிந்த மணிக்காந்தள் மென் விரல்கள்” என்று சிலப்பதிகாரம் உவமை செய்கின்றது.

கார்த்திகைப் பூவில் வாய் நனைக்காத புலவர்களே இல்லை என்று கூறும் அளவிற்கு பழந்தமிழர் இலக்கியங்கள் எங்கும் கார்த்திகைப்பூ நிறைந்து கிடக்கின்றது.  

தமிழர் பண்பாட்டுக்கு நெருக்கமான பூவாக இருப்பதும் தமிழர் தாயகமான வடக்கு – கிழக்கின் இயற்கைச் சூழலுக்குரிய ஓர் உள்நாட்டு இனமாக இருப்பதும் தேசிய பூவினதும், நினைவுப் பூவினதும் தேர்வில் கார்த்திகைப்பூ தேசியப்பூவின் தேர்வின் அடிப்படையம்சங்களை உள்ளடக்கியுள்ளது.

உலக அரங்கில் ஈழத்தமிழினத்தின் குறியீடாக கார்த்திகைப்பூ மிளிர்ந்து நிற்கிறது. 

 

தமிழ் ஈழத்தின் தேசியப் பூவாகவும் 

தமிழ் நாட்டின் மாநிலப் பூவாகவும் மதிக்கப் படுகிறது.

, 

ஆஸ்டர், மேரி கோல்டு, மேரி கோல்டு மினியேச்சர், பால்சம், டெய்ஸி, டாலியா, சால்வியா, கிரைசாந்தியம், கேட்கஸ் போன்ற வண்ண மிகு மலர்கள் மனம் கொள்ளை கொள்ளும்..