ஸ்ரீ ஆதிசங்கரர்

கேரள மாநிலத்திலுள்ள காலடி என்ற கிராமத்தில் சிவகுரு- ஆர்யாம்பாள் என்ற உத்தம தம்பதியருக்கு மழலைச் செல்வம் இல்லாத குறையைப் போக்க மண்ணுலகத்தில் மனிதப் பிறவி எடுத்தார் சங்கரர். 

குருகுலம் சென்று படிக்கும்போது, அயாசகன் என்ற ஏழை அந்தணரின் வறுமையை அநாயசமாக போக்க அன்பு பொங்க அம்பாளை வேண்டி "கனகதாரா ஸ்தவம்' என்ற துதியைப் பாடினார். 

தங்க நெல்லிக் கனிகள் தாரையாகப் பொழிந்தன. 
இது சங்கரர் செய்த அற்புதம். 
அறத்தை நிலை நிறுத்தவே சங்கரரின் அவதாரம் என்றாலும், 
அன்பின் சக்தியால் நிகழ்த்திய ஆச்சரியம் இது! 

அற்புதங்களைவிட அன்பே முக்கியம். சங்கரர் இயற்றிய முதல் கிரந்தம் 
கனகதாரா ஸ்தோத்திரம்தான்.

அன்னையின் அன்புப் பிடியிலிருந்து அவிழ்த்துக் கொள்ள தவித்த தவிப்பு- படிக்கும் போதே கல்லும் கரையும். 

அன்புமயமான சங்கரர் அன்னையிடம் அகிலத்திற்கே அன்பைப் பொழிய வேண்டும்'' என்ற கருணாமூர்த்தி "அந்திம காலத்தின்போது வந்து உங்கள் ஈமக்கிரியைகளைச் செய்வேன்' என்று தாயிடம் வாக்களித்துச் செல்லும்போது- அன்புமிக்க ஒரு மகனாக மனதில் நிலைக்கிறார்..



நர்மதை நதிக்கரையில் குரு கோவிந்த பகவத்பாதரைக் கண்டவுடன் குருவையும் கோவிந்தனையும் இணைத்து "பஜகோவிந்தம்' என்ற துதியைப்பாடி, கோவிந்தனின் அருளைப் பெறும்படி செய்த அன்பின் ஊற்று சங்கரர்..


காசிமா நகரத்தில், சனந்தனர் என்ற சீடனை மற்ற சீடர்கள் தவறாக நினைக்க, அவர்களுக்கு சனநந்தனரின் குரு பக்தியை விளக்க கங்கை நதியில் தாமரையை மலரச் செய்து உணர்த்திய அன்பு- சநந்தனரை பத்மபாதராக்கிய பரிவு.


கங்கா நதி தீரத்தில் சண்டாளனாக வந்த பரமேஸ்வரனைக் குறித்து "மனீஷா பஞ்சகம்' என்ற அற்புதமான பாடலைப் பாடி நம்முடைய   
மன மாசுகளை எல்லாம் மாற்றிய மனித நேயம்...

நர்மதை நதிக்கரையில் உள்ள மாகீஷ்மதி நகரிலுள்ள தீவிர மீமாஸ்சகரான மண்டன மிஸ்ரரை வாதத்தில் வென்று, அவருக்கு சுரேஸ்வரர் என்ற தீக்ஷாநாமம் சூட்டி அன்பு சீடராக்கிக் கொண்டார். 

மண்டன மிஸ்ரரின் மனைவியான சரஸவாணியின் சிக்கலான கேள்விகளுக்கு அழகாக விடை சொல்லி, சரஸவாணியை சாரதாம்பிகையாக சிருங்கேரியில் ஸ்தாபித்த ஆனந்த மயமான 
அன்பு நிறைந்தவர் சங்கரர்..

பிரயாகையில், மீமாஸ்சக கொள்கையில் இருந்த குமரில பட்டருக்கு 
அத்வைதத்தை உபதேசித்து ஆட்கொண்ட அன்பிற்கு ஈடு இணையே இல்லை.


ஸ்ரீசைல க்ஷேத்ரத்தில் கோவில்கொண்டுள்ள மல்லிகார்ஜுனரைக் கண்ட மாத்திரத்தில் அன்பு பொங்க- பக்தி  வெள்ளம் கரை புரண்டோட நூறு பாடல்களைப் பாடி மகிழ்ந்தார். 

"மனம் மகேஸ்வரனின் திருவடிகளை நாடி அங்கேயே நிலை பெற்று விடுவதே பக்தி' என்று நமக்கெல்லாம் அன்பில் செய்த உபதேசமே அது!

தன்னை வெட்ட வந்த காபாலிகனிடமும், அன்புடனே உரையாற்றிய அற்புத திருவருள் நிறைந்தவர்..


எந்த தத்துவங்களையெல்லாம் போதித்தாரோ அத்தனைக்கும் அவரே நடமாடும் சான்றாக இருந்தார்.


உலகிலுள்ள சகல ஜீவராசிகளையும் தம்மில் கண்டு, தம்மை சகல ஜீவ ராசிகளிடமும் கண்டு பேரன்பின் உருவமாகவே திகழ்ந்தார்.


ஸ்ரீ வலி என்ற க்ஷேத்ரத்தில் ஊமைப் பிள்ளையை அழைத்து வந்து தன்னைச் சரணடைந்த பெற்றோர் மகிழ, "அத்வைதம்' பேச அருள்புரிந்த கருணை வள்ளலல்லவா சங்கரர்! 

அவனைத் தன் சீடனாக்கிக் கொண்டு ஹஸ்தா மலகர்  என்று பெயரிட்டு மகிழ்ந்த அன்புத்திரு உரு சங்கரர்.


சிருங்கேரியில் சீடர்களுக்குப் பாடம் சொல்லிக் கொடுத்த சமயம், 
அறிவு குறைந்த ஆனந்த கிரி என்ற சீடனை மற்ற சீடர்கள் அலட்சியப்படுத்தியதைக் கண்டு ஆனந்த கிரியை அறிவுக்களஞ்சியமாக்கி அனுக்ரஹம் செய்து, கடல் மடை திறந்தாழ் போன்ற "தோடகாஷ்டகம்' பாட வைத்து. கிரியை "தோடகாச்சார்யார்' என்ற தீக்ஷா நாமம் சூட்டி மகிழ்ந்தார். சங்கரர்.

அனைத்தையும் துறந்த அற்புதத் துறவி அன்பின் உருவமாகவே இருந்தார்.  அந்திமக் காலத்தில் வருவதாக அன்னைக்குக் கொடுத்த வாக்கை நிறைவேற்றும் காலம் வந்துவிட்டது.

அன்னை ஆர்யாம்பாளின் ஆயுள் முடியும் தருணத்தை ஞான திருஷ்டியினால் அறிந்த சங்கரர் காலடி சென்று தாயின் அருகில் அமர்ந்து அன்னையை மடியில் கிடத்திக்கொண்டு, "மாத்ருகா பஞ்சகம்' பாடினார். 

தாயின் வயிற்றில் பிள்ளை கருவாகி, பிறந்து வளரும் எல்லா நிலைகளிலும் தாயின் ஒவ்வொரு தியாகத்தையும், அனுபவித்த ஒவ்வொரு இன்னல்களையும் சொல்லிப் பாடுகிறார். அன்பின் மொழியிலேயே பாடுகிறார்.


ஆதிசங்கரர் அகிலம் எங்கும் அத்வைதத்தை நிலை நாட்டினார். 

ஆறு சமய வழிபாடுகளையும் நம் போன்றவர்களுக்காகவே செய்தார். ஆலயங்களுக்குச் சென்று ஆண்டவனைப் பாமாலைகளால் அர்ச்சித்தார்.


ஞான சிம்மமாக, அன்பின் வடிவமாக அருள் அரசு செலுத்தினார் ஸ்ரீ ஆதிசங்கரர். எல்லா மதங்களும் அன்பை ஏற்றுக்கொள்ளும். அன்பிற்கு அழிவே இல்லை.